ಮಂಜಿನ ತೆರೆ

ಎತ್ತ ನೋಡಲು ಹಸಿರು ,

ಮೈನವಿರೇಳಿಸುವ ಚಳಿ ತರಿಸುವ ಉಸಿರು ,

ಹಸಿರ ಹೊದಿಕೆಯ ಸೀರೆಯಂತೆ ಉಟ್ಟು ।।

ಮದುವಣಗಿತ್ತಿಯಂತೆ ಸಿಂಗರಗೊಂಡಿರುವ ಹೆಣ್ಣು ,

ಮಂಜಿನ ಮುಸುಕನ್ನು ಹೊದ್ದು ಅಂದವ ಮರೆ ಮಾಚಿಸುತ್ತಿದೆ ಕಣ್ಣು ।।

ನವಿಲು ಕುಣಿತವ ಬಿಟ್ಟು ಕೋಗಿಲೆಯಾಗಿ ಕೂಗಿದೆ ,

ಹಕ್ಕಿಗಳ ಇಂಚರವು ನಾದದ ಓಲಗದಂತಿದೆ ।।

ಸೂರ್ಯನ ಕಿರಣದ ಒಡವೆಯು ಮಂಜಿನ ಮುಸುಕಲ್ಲಿ ಮರೆಯಾಗಿದೆ ,

ಇಬ್ಬನಿಯ ಹನಿಗಳು ತಾ ಮುಂದು ನಾ ಮುಂದು ಎಂದು ಮುತ್ತಿನ ಹರಳುಗಳಾಗಿವೆ।।

ಈ ಸುಂದರ ಬೆಡಗಿಯ ಮೊಗವ ಮುಸುಕು ತೆರೆದು ನೋಡಲು ಕಾದಿದೆ ಹೃದಯ ,

ಮಂಜಿನ ತೆರೆಯನ್ನು ತೆರೆಯಲಿ ಎಂದು ಕೇಳಿದೆ ಆ ಮೂಡಣದ ರವಿಯ ।।

ಈ ಸುಂದರ ಮದುವಣಗಿತ್ತಿಯೇ ಪ್ರಕೃತಿ ಎಂಬುವ ವಿಷಯ ,

ಇವಳ ಕಂಡಾಗ ಮಗುವಾಗುವುದು ಈ ನನ್ನ ಮುಗ್ದ ಹೃದಯ ।।

ನವೀನಸ್ಫೂರ್ತಿ

ಮನ್ವಂತರದ ಕವಿತೆಗಳು